Żołnierze Wyklęci. Jednych sowieckie władze, oficjalnie, zgodnie z prawem, zamordowały skazując na karę śmierci w pokazowych procesach sądowych, innych przez wiele lat przetrzymywano w więzieniach. Ci, których nie udało się schwytać, ginęli w zasadzkach organizowanych przez NKWD, SB czy Ludowe Wojsko Polskie. Tracili życie, bo przysięgali:
„W obliczu Boga Wszechmogącego i Najświętszej Marii Panny Królowej Korony Polskiej, kładę swe ręce na ten święty Krzyż, znak męki i Zbawienia. Przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej, Rzeczpospolitej Polskiej, stać nieugięcie na straży Jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił, aż do ofiary mego życia.
Prezydentowi Rzeczypospolitej i rozkazom Naczelnego Wodza oraz wyznaczonemu przezeń dowódcy Armii Krajowej będę bezwzględnie posłuszny, a tajemnicy dochowam niezłomnie cokolwiek by mnie spotkać miało.”
Ludzie bezwzględni dla wrogów Rzeczypospolitej Polskiej, wierni Bogu, Honorowi i Ojczyźnie. Żołnierze, dla których rozpoczęta we wrześniu 1939r walka nie zakończyła się zdobyciem Berlina i podpisaniem kapitulacji przez faszystowskie Niemcy. To żołnierze, których ojczyznę sprzedano w Jałcie Stalinowi. To ojcowie, synowie, matki i żony Narodu Polskiego, których Stalin zapragnął zdeptać a ich kraj zamienić w jedną z republik radzieckich. Dla nich walka wciąż trwałą, walka, w której jeden z wrogów skapitulował a drugi nabierał siły. Nie poddali się, wierni przysiędze z nadzieją w sercach stawiali opór sowieckiemu okupantowi. Ich odwaga i poświęcenie przez 70 lat były skrzętnie zamazywane, fałszowane i ukrywane przez zdrajców z biura propagandy.
Dzisiaj, 1 marca, obchodzimy ich święto – Święto Żołnierzy Wyklętych. Zatrzymajmy się na chwilę i poszukajmy w naszym nowym świecie śladów wyklętej krwi, która została dla Nas przelana.